Kebabnorsk

Unge frå innvandrarbydelar har ein heilt eigen språkleg sjargong. Tonefallet er litt stakkato, litt røffare enn i vanleg norsk dagligtale. Ein droppar småord for å effektivisere, hokjønns- og inkjekjønnsord blir ofte hankjønn, og verbet står feil i forhold til "vanleg" norsk. Samtidig bruker ein mange lånord frå andre språk, blant anna engelsk, spansk, kurdisk og arabisk.

Denne talemåten skuldast ikkje at ungdommen strevar med å snakke norsk. Tvert imot kan dei veksle mellom sjargongen og "vanleg norsk", viser forsking. Som all annan sjargong er dette ein lek med språket for å markere identitet og gruppetilhøyrsle. Mange etnisk norske ungdommar har også adoptert talemåten, og forskarane meiner ein ny sosiolekt er i ferd med å vekse fram på tvers av etniske skiljelinjer.

I Noreg blir denne sjargongen litt sleivete kalla for «kebabnorsk». Språkforskarane vil heller bruke omgrepet «multi-etnolekt».

1. Kva kjenneteiknar måten ungdom frå innvandrarbydelar snakkar på?

Språket har nesten berre lånord frå andre språk. Verb og substantiv blir plasserte kor som helst i ei setning.
Tonefallet er litt stakkato, og verbet er annleis plassert i setninga enn det som er vanleg i norsk.
Ungdom frå innvandrarbydelar snakkar ikkje annleis enn annan ungdom.

2. Kvifor har ungdommane ein heilt eigen språkleg sjargong?

Fordi dei har behov for å markere identitet og gruppetilhøyrsle.
Fordi ungdommar med bakgrunn frå innvandrarfamiliar strevar med å snakke norsk.
Fordi ungdommar med bakgrunn frå innvandrarfamiliar helst vil unngå å snakke som foreldra sine.

Kebabnorsk

Test deg sjølv